ایمپلنت دندان

وقتی دندان به هر دلیلی از دست می رود بهترین راه جایگزینی آن ایمپلنت است. البته بهتر است تا جایی که امکان دارد دندان را حفظ کنیم ولی زمانی که دیگر هیچ امیدی به حفظ آن نیست بهتر است آن را خارج کنیم چون می تواند به یک کانون تجمع باکتری و عفونت در دهان تبدیل شود که سبب آسیب دیدن سایر دندانها، بافتهای دهان، و حتی آسیب به کل سیستم بدن شود. ایمپلنت از دو قسمت تشکیل شده، یک قسمت فیکسچر است که ما آن را به نام ایمپلنت می شناسیم و داخل استخوان فک کار گذاشته می شود. از جنس تیتانیوم یا آلیاژهای مشابه و کاملا با استخوان هماهنگ است.

بعد از مدتی که ناحیه کاشت ایمپلنت ترمیم شد (حدود دو تا سه ماه)، قسمت دوم ایمپلنت که روکش می باشد کار گذاشته می شود. شرایط کار گذاشتن فیکسچر بسیار مهم است. جنس ایمپلنت و کشور سازنده آن مهم است ولی مهمترین قضیه تیم درمانی و مراحل درمان طراحی شده برای بیمار و آمادگی خود بیمار از نظر جسمانی و کنترل بیمارهای احتمالی همچون دیابت است که می تواند در روند کاشت ایمپلنت اثر بگذارد. عامل مهم دیگر شرایط داخل دهان است. اگر در دهان عفونت و باکتری و بیماری های لثه و پوسیدگی دندان موجود باشد امکان عدم موفقیت درمان ایمپلنت زیاد است. پس ابتدا باید شرایط دهان ایجاد شود سپس درصد موفقیت ایمپلنت ۹۸ یا ۹۹ درصد خواهد بود.

پس از کار گذاشتن ایمپلنت نیز رعایت بهداشت دندان همچون دندانهای عادی بسیار مهم است. ایمپلنت و لثه اطراف آن هم مثل سایر دندانها در صورت عدم رعایت بهداشت دچار مشکل خواهد شد. مراجعه مستمر یعنی هر سه ماه در سال اول برای چک و تمیز شدن ناحیه ایمپلنت بسیار حائز اهمیت است و پس از آن به صلاحدید دندانپزشک هر شش ماه ممکن است نیاز به چک و جرمگیری باشد. در روش جدید ایمپلنت نیازی به برش نیست، بلکه از یک گاید که توسط کامپیوتر طراحی شده استفاده می شود. در این روش برخلاف روش های مرسوم از داخل دهان بیمار (فک بالا و فک پایین) اسکن گرفته می شود، اسکن مربطه به صورت یک فایل با اسکن سی وی سی تی هماهنگ می شود و کل دهان بیمار را با کل مختصات استخوانی اش روی نرم افزار خواهیم داشت. کلیه کارهایی که باید انجام شود مثل تعیین زاویه مناسب ایمپلنت، نوع روکش، و تطابق آن با سایر دندانهای فرد توسط نرم افزار طراحی می شود، به صورت یک فایل به یک دستگاه پرینتر سه بعدی منتقل می شود، و از روی این اطلاعات یک اسپلینت ساخته می شود.

هنگام کار گذاشتن ایمپلنت در دهان بیمار، ابتدا اسپلینت ساخته شده داخل دهان بیمار قرار داده می شود، و از طریق حفره روی اسپلینت و با استفاده از دستورالعملی که برای هر ایمپلنت ارسال شده، با زاویه درست و مناسب و طول دقیق محاسبه شده (هیچ تغییری نمی توان در زاویه و طول محاسبه شده توسط نرم افزار کامپوتری مربوطه داد) استخوان فک را سوراخ می کنیم و ایمپلنت مربوطه را در مدتی بسیار کوتاه (تقریبا ۱۵ دقیقه) بدون ایجاد برش در لثه کار می گذاریم و همزمان روکش موقت ساخته شده را نیز روی ایمپلنت کار می گذاریم.  پس از دو الی سه ماه این روکش  موقت با روکش اصلی جایگزین می شود.دندانپزشک فرمانیه تهران